Σε συμπλήρωση του τελικού κειμένου της έκθεσής μου, επισημαίνω και τα εξής δυο στοιχεία παραβιάσεων θεμελιωδών αρχών:
1. Συνεχής παραβίαση, από το Μάιο του 2010 μέχρι τις τελευταίες εκλογές, των συνταγματικών διατάξεων και αρχών που διέπουν τη νομοθετική λειτουργία και την κανονιστική λειτουργία της εκτελεστικής εξουσίας [αντιπροσωπευτική και κοινοβουλευτική αρχή του πολιτεύματος (άρθρα 1, 43,και 70-80 του Συντάγματος)]. Πρωτοφανείς σε μορφή και έκταση (ήταν συνεχείς και κάλυψαν το σύνολο της νομοθετικής λειτουργίας κατά τα έτη αυτού του καθεστώτος) ήταν οι εξής παραβιάσεις, οι οποίες αφορούσαν και τη λειτουργία του πολιτεύματος και τη νομοθετική λειτουργία:
α. Η συγκέντρωση σε ένα νόμο τεράστιου αριθμού αντικειμένων, ουσιαστικά και θεματικά άσχετων μεταξύ τους.
β. Η έκταση κάθε νόμου είναι πρωτοφανής: περιλαμβάνει συχνά πολλών εκατοντάδων σελίδων ρυθμίσεις, ώστε να καθίσταται αδύνατη και η απλή ανάγνωσή του.
γ. Η διαίρεση του νομοθετικού έργου γινόταν σε ελάχιστα άρθρα, ενώ κάθε άρθρο περιελάμβανε συχνά εκατοντάδες σελίδες διαφόρων ειδών νομοθετημάτων σε ατελεύτητο αριθμό υποδιαιρέσεων (τμημάτων, κεφαλαίων, παραγράφων, υποπαραγράφων, εδαφίων κ.λπ.).
δ. Οι περισσότεροι νόμοι της πενταετίας, συζητήθηκαν, παρά το τεράστιο μέγεθος του περιεχομένου των περισσοτέρων, με τη διαδικασία του επείγοντος, χωρίς να συντρέχουν οι προϋποθέσεις του άρθρου 76 παρ. 4 και 5.
ε. Τεράστιος αριθμός προσθηκών και τροπολογιών κατατέθηκαν και ψηφίστηκαν, χωρίς να συντρέχουν οι προϋποθέσεις του Συντάγματος (άρθρα 73 παρ. 3-4, 74 παρ. 3 και 5, 75 παρ. 2, 76 παρ. 3
στ. Πάνω από εκατό νομοθετήματα, όλα κρισιμότατα για το κοινωνικό σύνολο και για τις δεσμεύσεις της Χώρας, (μπορείτε να βρείτε τον αριθμό στη Βουλή) θεσπίστηκαν με ΠΝΠ, χωρίς να συντρέχουν οι προϋποθέσεις του άρθρου 44 παρ. 1, με αποτέλεσμα να αρχίσουν να εφαρμόζονται αμέσως, όταν δε οι Πράξεις αυτές έρχονταν στη Βουλή για κύρωση ως τετελεσμένο νομοθετικό έργο, δεν γινόταν καμιά ουσιαστική συζήτηση.
ζ. Για καμιά διεθνή συνθήκη, σχετική με το δανεισμό της Ελλάδας, από αυτές που κατατέθηκαν στη Βουλή για επικύρωση (δεδομένου ότι πολλές συμφωνίες δεν «πέρασαν» ποτέ από τη Βουλή για επικύρωση), δεν ακολουθήθηκε η κατά την συνήθη πρακτική και σύμφωνη με το Σύνταγμα διαδικασία. Ορισμένες από αυτές «κυρώθηκαν» (ακύρως) ως σχέδια Σύμβασης, άλλες δεν κυρώθηκαν αυτοτελώς, όπως απαιτούν οι κανόνες της νομοθετικής λειτουργίας, αλλά κρυμμένες σε κάποιο άρθρο τεράστιου νόμου (όπως, για παράδειγμα η Συνθήκη της Ευρωζώνης για το EFSF).
η. Παρά πολλές –τουλάχιστον δεκάδες κατ’ έτος- κανονιστικές και ατομικές διοικητικές πράξεις (π.δ., υπουργικές αποφάσεις κ. ά), που επέβαλλαν σκληρά μέτρα, εκδόθηκαν χωρίς να συντρέχουν οι προϋποθέσεις του άρθρο 43 του Συντάγματος, εφαρμόστηκαν δε, παρά την ακυρότητά τους.
Όλες οι παραπάνω μεθοδεύσεις, που στο σύνολό τους συνιστούν σοβαρές παραβιάσεις του Συντάγματος και δημιούργησαν σοβαρές ακυρότητες του νομοθετικού έργου, αποσκοπούσαν στην ουσιαστική κατάργηση της ενημέρωσης, της συζήτησης και της ελευθερίας άσκησης της νομοθετικής λειτουργίας. Έπνιξαν κυριολεκτικά κάθε δυνατότητα του αντιπροσωπευτικού σώματος να γνωρίζει τί νομοθετεί. Η λαϊκή αντιπροσωπία, στην ουσία, δε λειτουργούσε. Η παραβίαση της δημοκρατικής αρχής, της κοινοβουλευτικής και της αντιπροσωπευτικής αρχής του πολιτεύματος, καθώς και της άσκησης της νομοθετικής λειτουργίας είναι κατάφωρη.
2. Το δεύτερο στοιχείο είναι η πρωτοφανής στην ιστορία του κράτους δικαίου πληθώρα νομοθετημάτων, με τα οποία καταργείται η οποιαδήποτε, ποινική ή αστική, ευθύνη διοικητικών οργάνων, που αποφασίζουν για την επιβολή ή εφαρμογή μέτρων, με βάση τις δανειακές «υποχρεώσεις», δεδομένου ότι όλες αυτές οι πράξεις είναι συνήθως αντισυνταγματικές και ανυπόστατες, συπάγονται δε βαρύτατες ποινικές και αστικές ευθύνες. (Πλήρη κατάλογο αυτών των αντισυνταγματικών και αντίθετων προς όλα τα επίπεδα του υπερκείμενο δικαίου νομοθετημάτων έχει καταρτίσει η Κα Πρόεδρος της Βουλής).
Τα νομοθετήματα αυτά αποτελούν κατάφωρη παραβίαση της αρχής του κράτους δικαίου και των εγγυήσεών της που παρέχει το διεθνές και του ευρωπαϊκό δίκαιο και όλα τα συντάγματα της αστικής δημοκρατίας.
Πειραιάς, 2 Ιουνίου 2015
Γιώργος Κασιμάτης